Płońskie Spotkania Dziennikarskie zainaugurowano w 1996 roku. Ich inicjatorem i pomysłodawcą był ówczesny burmistrz Płońska, Andrzej Pietrasik. Opracowania projektu oraz realizacji i koordynacji prac merytorycznych i organizacyjnych podjęła się Pracownia Dokumentacji Dziejów Miasta, która dokonała konkretyzacji pomysłu precyzując główne etapy pracy. Za najważniejsze uznano dostarczenie dziennikarzom prasy lokalnej konkretnej pomocy warsztatowej oraz stworzenie możliwości konfrontacji własnych dokonań z dokonaniami innych zespołów redagujących pisma o zbliżonym zasięgu.
Służyć temu miały zajęcia warsztatowe oraz Konkurs Gazet Lokalnych wyłaniający najlepiej redagowane pisma
w kilku kategoriach konkursowych. Projekt Płońskich Spotkań rozesłano do instytucji i organizacji pozarządowych, równolegle prowadząc poszukiwania specjalistów z poszczególnych dziedzin prasoznawstwa i wiedzy o środkach przekazu oraz rozmowy mające ustalić skład Jury Konkursu. Wielomiesięczne zabiegi zaowocowały znalezieniem środków finansowych i uformowaniem środowiska opiekunów merytorycznych Spotkań. Rozpoczęła się trwająca pięć lat realizacja kolejnych edycji Spotkań, w trakcie której Zespół Pracowni gromadził wszelkie doświadczenia w postaci komputerowych baz danych. Pieczołowicie gromadzone też były wszelkie informacje mogące dopomóc w realizacji imprezy: nazwiska dziennikarzy specjalizujących się w określonej problematyce, nazwy instytucji i organizacji zajmujących się mediami, dane o najnowszych publikacjach prasoznawczych, adresy fundacji mogących dostarczyć organizatorom pomocy merytorycznej lub finansowej. Wychwytywane były sygnały o najbardziej pilnych kwestiach związanych ze środowiskami mediów lokalnych. W roku 2000, projektem pn. “Media lokalne a Europa Małych Ojczyzn”, współrealizowanym z Fundacją Instytut na Rzecz Demokracji w Europie Wschodniej (IDEE) oraz współfinansowanym ze środków Fundacji im. Stefana Batorego i Programu Phare, Płońsk zakończył piąty rok swej działalności na rzecz mediów lokalnych. Uczestnikami trzech trzydniowych sesji szkoleniowych tym razem byli już dziennikarze lokalni z obszaru całej Polski, zaś gośćmi specjalnymi – dziennikarze pism lokalnych z Francji, Niemiec i Wielkiej Brytanii.
Płońskie Spotkania Dziennikarskie w opinii wielu środowisk stały się swego rodzaju instytucją. Do ich zakończenia w listopadzie 2000 roku odbyło się dwanaście intensywnych sesji szkoleniowych – łącznie 32 dni poświęcone szkoleniom i dyskusjom środowiskowym, tj. 286 godzin szkoleń.
W kolejnych edycjach Płońskich Spotkań i towarzyszących im warsztatach dziennikarskich, jakie miały miejsce w Płońsku w latach 1996 – 2000, uczestniczyli dziennikarze ze 168 gazet oraz 30 lokalnych ośrodków radiowych i telewizyjnych reprezentujących piętnaście województw w kraju. Zajęcia prowadziło 74 wykładowców reprezentujących media ogólnokrajowe, wyższe uczelnie dziennikarskie, placówki wyspecjalizowane w poszczególnych dziedzinach wiedzy o środkach przekazu. Wydano ponad 60 certyfikatów poświadczających ukończenie szkoleń dziennikarskich. W kolejnych edycjach Konkursu Gazet Lokalnych udział wzięło 89 pism lokalnych i sublokalnych. W okresie od 1996 do listopada 2000 roku przyznano łącznie 83 nagrody zespołowe i indywidualne. Organizatorów odwiedzili przedstawiciele ok. 50 instytucji i organizacji zainteresowanych kondycją mediów lokalnych. Płońskim Spotkaniom poświęcono ponad 100 artykułów na łamach prasy lokalnej i sublokalnej. We wrześniu 1999 roku, w artykule opublikowanym na łamach pisma SDP “Forum Dziennikarzy” napisano m.in. ”Słuszność idei organizowania takich warsztatów jako stałej instytucji szkoleniowej, mającej szeroki zasięg i zaplanowanej na długi okres, potwierdziła się w pełni, a już samo wyliczenie omawianych tematów i nazwisk prowadzących zajęcia wykładowców, pozwala porównywać je z każdą uczelnią dziennikarską.”.
Dla Zespołu Pracowni Dokumentacji Dziejów Miasta koordynacja prac nad realizacją projektu Spotkań Dziennikarskich była nie tylko znaczącym doświadczeniem organizacyjnym i środowiskowym, ale także pomocą w pracach dokumentacyjnych, dzięki nim uzyskano bowiem rozległe kontakty ze środowiskami polonijnymi, pomocne w prowadzonych poszukiwaniach.